آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

ابوهریره یکی از اصحاب پیامبر(ص) است که دراواخر سال هفتم هجرى مسلمان شد تا در کنار اهل صفه شکمش سیر شود. برخی همراهى او با پیامبر(ص) را سه سال و برخى کمتر از دو سال مى دانند؛ زیرا پیامبر(ص) او را با ابن حضرمى به بحرین فرستاد و تا زمان درگذشت پیامبر(ص) آنجا بود. ابوهریره نه در جهاد و دلاورى شهرت داشت و نه سیاستمدار بود و نه از فقهاى خوش حافظه بود و نه سواد خواندن و نوشتن داشت. شهرت او تنها به خاطر شش هزار روایتی است که از رسول خدا(ص) نقل کرده در حالیکه در بسیاری از آنها حضور نداشته است.

او یکى از اصحابی است که در اواخر عمر پیامبر(صلى الله علیه وآله) مسلمان شد. در اواخر سال هفتم هجرى، نزد رسول الله آمد و به این ترتیب تاریخ نویسان مى گویند: همراهى او با پیامبر(صلى الله علیه وآله) از سه سال فراتر نمى رود(1) و برخى از آنان این مدّت را به کمتر از دو سال تقلیل مى دهند؛ زیرا پیامبر(صلى الله علیه وآله) او را همراه با ابن الحضرمى به بحرین فرستاد و هنگامى که پیامبر(صلى الله علیه وآله) درگذشت او در بحرین بود.
ابوهریره از کسانى نبود که به جهاد و دلاورى مشهور شده باشد. نیز از سیاستمداران و اندیشمندان یا از فقهاى خوش حافظه نبود. حتى خواندن و نوشتن را نمى دانست، به نزد پیامبر(صلى الله علیه وآله) آمد تا شکمش را سیر کند، چنانکه خودش گفته است. پیامبر(صلى الله علیه وآله) نیز او را در میان اهل صفه جاى داد و هرگاه خوراکى براى پیامبر(صلى الله علیه وآله) مى آوردند، آن را براى او مى فرستاد. او خود درباره خویش روایت کرده که بسیار گرسنه مى ماند. و در راه صحابه مى نشست و خود را به غش و بى حالى مى زد به این امید که او را به خانه ببرند و غذایى بدهند.
او به خاطر روایات فراوانى که از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) نقل کرده، شهرت یافته است. روایات او از شش هزار حدیث فراتر رفته و همین امر سبب شده که توجه محققان را به خود جلب کند؛ زیرا گذشته از کوتاه بودن دوران صحبت خود با پیامبر(صلى الله علیه وآله)، درباره احادیثى روایت دارد که هرگز در آنها حضور نداشته است.(2)