پاسخ اجمالی:
امام کاظم(ع) در استدلال بر حرمت خمر فرمودند: خداوند در آیه 33 سوره اعراف می فرماید: «بگو پروردگار من، تنها كارهاى زشت، چه آشكار و چه پنهان و نيز «اِثْم» و ستم به ناحق را حرام نموده است» و در آیه 219 سوره بقره، منظور از «اِثْم» را بیان می فرماید: «از تو از شراب و قمار مى پرسند، بگو در آن «اثم كبير» و سودهايى براى مردم هست و گناهش از سودش بزرگتر است».
پاسخ تفصیلی:
نمونه ای از مخالفت شديد مهدى با مظاهر تشيع، گفتگويى است كه بين او و امام كاظم(عليه السلام) در مدينه رخ داد. در يكى از سال ها مهدى وارد مدينه شد و پس از زيارت قبر پيامبر(صلی الله علیه وآله) با امام كاظم(عليه السلام) ملاقات كرد و براى آنكه به گمان خود از نظر علمى آن حضرت را آزمايش كند! بحث حرمت «خَمر»؛ (شراب) در قرآن را پيش كشيد و پرسيد:
- آيا شراب در قرآن مجيد تحريم شده است؟ آنگاه اضافه كرد: مردم اغلب مى دانند كه در قرآن از خوردن شراب نهى شده، ولى نمى دانند كه معناى اين نهى، حرام بودن آن است!
- امام فرمود: بلى حرمت شراب در قرآن مجيد صريحاً بيان شده است.
- در كجاى قرآن؟
- آنجا كه خداوند (خطاب به پيامبر) مى فرمايد: «بگو پروردگار من، تنها كارهاى زشت، چه آشكار و چه پنهان و نيز «اِثْم»؛ (گناه) و ستم به ناحق را حرام نموده است...».(1)
آنگاه امام پس از بيان چند موضوع ديگر كه در اين آيه تحريم شده، فرمود:
مقصود از كلمه «اثم» در اين آيه كه خداوند آن را تحريم نموده، همان شراب است، زيرا خدا در آيه ديگرى مى فرمايد:
«از تو از شراب و قمار مى پرسند، بگو در آن «اثم كبير»؛ (گناهى بزرگ) و سودهايى براى مردم هست و گناهش از سودش بزرگتر است».(2)
و اثم كه در سوره اعراف صريحاً حرام معرفى شده، در سوره بقره در مورد شراب و قمار به كار رفته است، بنابراين شراب صريحاً در قرآن مجيد حرام معرفى شده است.(3)
مهدى سخت تحت تأثير استدلال امام قرار گرفت و بى اختيار رو به «على بن يقطين» (كه حضور داشت) كرد و گفت: به خدا اين فتوا، فتواى هاشمى است! على بن يقطين گفت: «شكر خدا را كه اين علم را در شما خاندان پيامبر(صلی الله علیه وآله) قرار داده است».(4)
مهدى از اين پاسخ ناراحت شد و در حالى كه خشم خود را به سختى فرو مى خورد، گفت: «راست مى گويى اى رافضى»!! (5)، (6)
تا کنون هیچ نظری برای این مطلب درج نشده است.