آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

متّی، یک فلسطینی است که پس از سال 70، به نگارش انجیل متی پرداخته است. این انجیل، عیسی(ع) را به عنوان موسای جدید و صاحب شریعت معرفی می کند. شیوه نویسنده بر گردآوری گفتارها و کارهای عیسی (ع)، و بر اساس ترتیب اهمیت موضوعی است. دانشمندان کتاب مقدس معتقدند انجیل متّی پس از ویرانی اورشلیم و با هدف گفتگو و جدل با بعضی از بزرگان یهود، نگارش یافته و در صدد اثبات این موضوع است که با انکار عیسی(ع) از سوی یهودیان، ملکوت خدا از آنان به امتهای غیر یهود منتقل شده است. از دیدگاه متّی این ملکوت همان کلیسا است.

نخستین انجیل را متّی که یک فلسطینی بود، اندکی پس از سال 70 نگاشته است. این انجیل عیسی (علیه السلام) را به عنوان معلم اعظم، موسای جدید و صاحب شریعت عهد جدید معرفی می کند. شیوه ی ادبی نویسنده ی این انجیل بر گردآوری گفتارها و کارهای عیسی (علیه السلام) بر اساس ترتیب اهمیت موضوعی استوار است و نه ترتیب تاریخی آنها. به همین دلیل، موعظه روی کوه، که مشتمل بر اصول تعالیم عیسی است، در بابهای 5، 6 و 7، امثال او در باب 13، همچنین معجزات او در بابهای 8 و 9 و پیشگویی فرارسیدن روز خداوند و آمدن واپسین روز در بابهای 24 و 25 آمده است.
متّی، عیسی (علیه السلام) را موسای جدید می شناسد. همان طور که موسی (علیه السلام) عهد عتیق را برای قوم یهود اعلام کرد و شریعت کهن را به آنان داد، عیسی (علیه السلام) به عهد جدید مژده می دهد و شریعت تازه را عطا می کند. این شریعت تازه به سوی گروه اندک بینوایان و پرهیزکار جهت گیری شده است.(1) این شریعت، نه بر فرائض مکتوب، بلکه بر حُبّ خدا که در قلوب بشر نوشته شده، استوار است. در میان انجیل نگاران، متّی بیش از همه در صدد است اثبات کند که عیسی (علیه السلام) پیشگوئیهای عهد عتیق را تحقق بخشیده است. وی برای اثبات این امر به آیاتی از کتاب اِشَعیا (باب 42) درباره ی بنده ی متواضع خدا که قوم را با ایمان و اطاعت نجات خواهد داد، اقدام کرده است. به نظر متّی رنجهای عیسی (علیه السلام) و مرگ او تمام چیزهایی را که اشعیا در باب بنده ی رنجدیده ی خدا می گوید، محقق ساخته است.
دانشمندان کتاب مقدس معتقدند که انجیل متّی به هدف گفتگو و جدل با بعضی از بزرگان یهود، پس از ویرانی اورشلیم در سال 70 نگارش یافته است و در صدد اثبات این امر است که یهودیان با رد و انکار عیسی (علیه السلام) موجب شده اند که ملکوت خدا از آنان به امتهای غیر یهود منتقل شود. از دیدگاه متّی این ملکوت همان کلیسا است، همچنین معتقد است ملکوت خدا چیزی فراتر از آنچه فعلاً وجود دارد، نیست تا در آینده به وجود آید.(2)