آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

با توجه به این که شفاعت به معنى صحیح، قیود و شرائط فراوانى در چند جهت دارد، کسانى که معتقد به این اصل اند براى این که مشمول آن شوند ناگزیرند شرائط آن را فراهم سازند، و از گناهانى همانند ظلم بپرهیزند، و براى رسیدن به مقام «ارتضاء» و بر قرار ساختن «عهد الهى» از گناه توبه کنند، و یا حداقل در آستانه توبه قرار گیرند. و از طرفى براى بر قرار ساختن پیوند میان «خود» و «شفاعت کننده» یک نوع سنخیت، هر چند ضعیف، میان خود و او بر قرار سازند. با این شرائط، شفاعت نقش مؤثرى در اصلاح مجرمان خواهد داشت.

با توجه به این که شفاعت به معنى صحیح، قیود و شرائط فراوانى در چند جهت دارد، کسانى که معتقد به این اصل اند براى این که مشمول آن شوند ناگزیرند شرائط آن را فراهم سازند، و از گناهانى همانند ظلم که امید شفاعت را به صفر مى رساند بپرهیزند، برنامه خود را از یک دگرگونى عمیق و همه جانبه در وضع خویش شروع کنند، و براى رسیدن به مقام «ارتضاء» و بر قرار ساختن «عهد الهى» از گناه توبه کنند، و یا حداقل در آستانه توبه قرار گیرند.
خلافکارى و شکستن سد قوانین الهى را متوقف سازند و یا لااقل تقلیل دهند، ایمان به خدا و دادگاه بزرگ رستاخیز را در خود زنده نگاه دارند و قوانین و مقررات او را محترم بشمرند.
و از طرفى براى بر قرار ساختن پیوند میان «خود» و «شفاعت کننده» از صفات او اقتباس کنند و یک نوع سنخیت، هر چند ضعیف، میان خود و او بر قرار سازند، یعنى همان طور که در «شفاعت تکوینى» آمادگى و سنخیت، و تسلیم در برابر عوامل تکامل، شرط تأثیر علل تکوینى است، در مرحله «شفاعت تشریعى» نیز براى رسیدن به نتیجه، این گونه آمادگى ها لازم است (دقت کنید).
با این وضع جاى تردید باقى نمى ماند که شفاعت به معنى صحیح، نقش مؤثرى در دگرگونى حال مجرمان و اصلاح وضع آنها خواهد داشت. (1)