آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

مویدالدین شیرازى در آغاز رئیس دعوت اسماعیلى در فارس بود. در زمان وى اکثریت فارس همچون حاکم منطقه از اهل سنّت بودند، بنابراین رهسپار قاهره شد و سرانجام در سال 438 هجری به مصر رسید. در آن جا مسئولیت گوناگونى داشت. ریاست دیوان انشاء فاطمیان، رئیس یک هیئت نظامى و داعى الدعاتى از مهم ترین سمت هاى او بود. او در مقام داعى الدعاتى به تدریس در دارالعلم الازهر پرداخت و در سال 470 هجری قمری از دنیا رفت. وى استاد ناصر خسرو و ملک بن مالک حمادى، قاضى القضات یمن بود و هشتصد مجلس درس را انشاء کرد.

مویدالدین شیرازى در آغاز رئیس دعوت اسماعیلى در زادگاه خود، فارس بود. در زمان وى اکثریت فارس همچون حاکم منطقه از اهل سنّت بودند، بنابراین رهسپار قاهره شد و سرانجام در سال 438 هجری به مصر رسید. در آن جا مسئولیت گوناگونى داشت. ریاست دیوان انشاء فاطمیان، رئیس یک هیئت نظامى و داعى الدعاتى از مهم ترین سمت هاى او بود. او در مقام داعى الدعاتى به تدریس در دارالعلم الازهر پرداخت و در سال 470 هجری قمری از دنیا رفت. وى استاد ناصر خسرو و ملک بن مالک حمادى، قاضى القضات یمن بود و هشتصد مجلس درس را انشاء کرد. این خطبه ها در روزهاى پنج شنبه براى اسماعیلیان ایراد مى شد. او تحت تأثیر ابویعقوب سجستانى و بالاخص حمیدالدین کرمانى به انشاء آن ها مى پرداخت. برخى مجالس او به نام المجالس المؤیدیه در چهار جلد به چاپ رسیده است. کتاب دیگر وى سیره خود نوشت موید است که بین سال هاى 443 و 455 هجری قمری نوشته است. در این کتاب به زندگانى و فعالیت هایش پرداخته و از تجربه دلسرد کننده خود در دبار فاطمى مطالبى بیان مى کند. دکتر ورنا کُلم در کتاب خاطرات یک مأموریت، به سیره موید پرداخته و به زندگانى و آثار مؤید دقت نموده است. این کتاب در سال 2003 نوشته شده و در سال 1383 ش توسط فریدون بدره اى ترجمه و به بازار آمده است. (1)