مویدالدین شیرازى در آغاز رئیس دعوت اسماعیلى در فارس بود. در زمان وى اکثریت فارس همچون حاکم منطقه از اهل سنّت بودند، بنابراین رهسپار قاهره شد و سرانجام در سال 438 هجری به مصر رسید. در آن جا مسئولیت گوناگونى داشت. ریاست دیوان انشاء فاطمیان، رئیس یک هیئت نظامى و داعى الدعاتى از مهم ترین سمت هاى او بود. او در مقام داعى الدعاتى به تدریس در دارالعلم الازهر پرداخت و در سال 470 هجری قمری از دنیا رفت. وى استاد ناصر خسرو و ملک بن مالک حمادى، قاضى القضات یمن بود و هشتصد مجلس درس را انشاء کرد.