آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

حضرت على(ع) در وصيت خود به امام حسن (ع) مى فرمايد: «بدان اى پسرم! اگر پروردگارت شريك و همتايى داشت، رسولان او به سوى تو مى آمدند و آثار ملك و قدرت اش را مى ديدى، و افعال و صفات اش را مى شناختى، ...». توضيح اين كه: چگونه ممكن است خداى ديگرى وجود داشته باشد كه نه آثار صنع او را در پهنه هستى ببينيم و نه نشانه اى از رسولانش مشاهده كنيم و اين هرگز با حكيم بودن او سازگار نيست؛ چرا كه مايه محروميّت انسان ها از شناخت او و عظمت و قدرتش مى شود.

برهان هدايت و فيض علاوه بر قرآن مجيد در روايات اسلامى نيز آمده است.
حضرت على(عليه السلام) در وصيت معروفش به امام حسن مجتبى(عليه السلام) اين برهان را با بيان ظريف و روشنى بيان فرموده است؛ در آنجا كه مى فرمايد: «وَاعْلَمْ يا بُنَىَّ اِنَّهُ لَوْ كانَ لِرَبِّكَ شَرِيْكٌ لاََتَتْكَ رُسُلَهُ، وَ لَرَأَيْتَ آثارَ مُلْكهِ وَ سُلْطانِهِ، وَ لَعَرَفْتَ اَفْعالَهُ وَ صِفاتَهُ وَلكِنَّهُ اِلهٌ واحِدٌ كَما وَصَفَ نَفْسَهُ»؛ (بدان اى پسرم! اگر پروردگارت شريك و همتايى داشت، رسولان او به سوى تو مى آمدند و آثار ملك و قدرت اش را مى ديدى، و افعال و صفات اش را مى شناختى، امّا او خداوندى است يكتا، همان گونه كه خويش را چنين توصيف كرده است). (1)
توضيح اين كه: خداوند حكيم است، و خداوند حكيم حتماً آثار هدايت و فيض دارد، هم در عالم تكوين و آفرينش، و هم در عالم تشريع و مذهب. با اينحال چگونه ممكن است خداى ديگرى وجود داشته باشد كه نه آثار صنع او را در پهنه هستى ببينيم و نه نشانه اى از رسولانش مشاهده كنيم و اين هرگز با حكيم بودن او سازگار نيست؛ چرا كه مايه محروميّت انسان ها از شناخت او و عظمت و قدرتش مى شود.
از اين گذشته، دعوت همه انبياى خداوند يكتا با فرض وجود دو خدا سازگار نيست؛ مگر خداوندى كه انبياء از طرف او هستند ممكن است مطلب خلافى القا كند؟ و به دروغ دعوت به توحيد نمايد؟ اين نيز با حكيم بودن او سازگار نمى باشد. (2)