آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

انتشار اخبار كربلا و اوج مظلوميّت امام حسين(ع) و يارانش و نهايت قساوتى كه در شهادت آنان و اسارت خاندان پاكش آشكار شده بود، سبب نفرت مسلمانان از دستگاه خلافت يزيد شد. كشتن شخصيّتی چون امام(ع) موجى را در میان امت به وجود آورد، که با مرگ دیگران محقق نمی شد. از سوى دیگر، حركت انقلابى امام(ع)، با ياران اندك و تسليم ناپذيرى در برابر آن همه لشكر مجهّز، به مسلمانان جرأت و جسارت بخشيد و براى مسلمانان، مسأله مرگ و شهادت را امرى افتخارآميز كرد.

انتشار اخبار كربلا تأثير عجيبى در ميان مسلمانان گذاشت، از يك سو، اوج مظلوميّت امام حسين(عليه السلام) و يارانش و نهايت قساوتى كه در شهادت آنان و اسارت خاندان پاكش آشكار شده بود، سبب نفرت مسلمانان از دستگاه خلافت اموى شد. چرا كه خلافت يزيد كه با نيرنگ و تهديد و تطميع معاويه انجام پذيرفته بود (نه از روى اقبال عمومى مردم) با اين حادثه به شدّت آسيب ديد.

به يقين، اگر امام حسين(عليه السلام) به طور پنهانى كشته مى شد و يا همچون برادرش امام حسن(عليه السلام) مسموم مى گرديد و يا كارش به تبعيد و زندانى شدن مى انجاميد، نمى توانست اين همه آثار مثبت براى جامعه اسلامى و پى آمدهاى منفى براى حاكميّت جور در برداشته باشد. ولى نحوه شهادت امام(عليه السلام) و يارانش كه به طور آشكار و در برابر چشمان هزاران نفر و در قلب دنياى اسلام آن روز در اوج مظلوميّت اتّفاق افتاد، جاى هر گونه انكار و يا توجيهى را از حادثه آفرينان فاجعه كربلا گرفت.

از سوى ديگر، شخصيّت معنوى و عظمت خانوادگى امام حسين(عليه السلام) ميان مسلمانان آشكار بود. كشتن چنين شخصيّتى نمى توانست كار ساده اى باشد. يعنى اگر گروه ديگرى غير از امام حسين(عليه السلام) بدين نحو كشته مى شدند، به يقين، نمى توانست چنين موجى را كه شهادت آن حضرت به وجود آورد، ايجاد كند.

از سوى سوم، حركت انقلابى امام حسين(عليه السلام)، با آن ياران اندك و فرياد «هَيْهاتَ مِنَّا الذِّلَّةَ» و تسليم ناپذيرى در برابر آن همه لشكر مجهّز، به مسلمانان جرأت و جسارت بخشيد و براى جمع كثيرى از مسلمانان، مسأله مرگ و شهادت را امرى ساده، بلكه افتخارآميز كرد؛ قيام هاى مردم مدينه و قيام توّابين وحتّى مقاومت هاى افراد به صورت فردى، همگى حكايت از اين حقيقت دارد. (1)