آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

خداوند در آيه 157 سوره اعراف با ذكر اوصاف پيامبر اسلام(ص) روى مسأله «صفات و علامات و نشانه هاى او در كتب آسمانى پيشين» تكيه مى كند و مى فرمايد: «پيامبرى كه صفاتش را در تورات و انجيلى كه به صورت مكتوب نزدشان است مى يابند». حال آیا می شود قرآن با اين صراحت با يهود و نصارى احتجاج کند و خبر از وجود دلايل و نشانه هاى پيامبر اسلام(ص) در كتب آنها بدهد، و اين مسأله با حقيقت مطابق نباشد و آنها سكوت كنند؟! بنابراين سكوت آنها دليل روشنى بر وجود اين نشانه ها در كتب آنها است.

خداوند در آيه 157 سوره اعراف با ذكر نُه وصف از اوصاف پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله) كه در واقع دلايل حقانيت او را از زواياى مختلف، مورد توجه قرار داده است ـ كه بعضى اشاره به محتواى والاى دعوت او و برنامه هاى او است، و بعضى به قرائن ديگر مانند: امى و درس نخوانده بودن، دلسوز و مهربان بودن و امثال آن اشاره مى كند، و در قسمتى از اين دلايل نيز روى مسأله صفات و علامات و نشانه هاى او در كتب آسمانى پيشين (تورات و انجيل) تكيه مى كند ـ و مى فرمايد: (همان كسانى كه از فرستاده [خدا] پيامبر «اُمّى» [و درس نخوانده] پيروى مى كنند، پيامبرى كه صفاتش را در تورات و انجيلى كه به صورت مكتوب نزدشان است مى يابند... تنها آنان رستگارانند)؛ «اَلَّذينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِىَّ الاُمِّىَّ الَّذى يَجِدُونَهُ مَكْتُوباً عِنْدَهُمْ فِى التَّوْريةِ وَالاِنجيلِ... اوُلئكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ».
گرچه در اين آيه با صراحت نام پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله) برده نشده؛ ولى اوصافى كه در آن ذكر گرديده آشكارا مى رساند كه منظور، آن حضرت است.
چگونه مى توان پذيرفت كه قرآن با اين صراحت با يهود و نصارى سخن بگويد و خبر از وجود دلايل و نشانه هاى پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله) در كتب آنها بدهد، و اين مسأله با حقيقت مطابق نباشد و آنها سكوت كنند؛ به يقين اگر چنين نشانه هايى در كتب آنها وجود نداشت، آن را دستاويز مهمّى بر ضد پيامبر(صلى الله عليه وآله) مى كردند و همه جا فرياد مى كشيدند و اگر چنين برخوردى وجود داشت در تاريخ براى ما نقل مى شد. بنابراين حداقل سكوت آنها دليل روشنى بر وجود اين قرائن و نشانه ها در كتب آنها است. به علاوه به گفته فخر رازى اگر چنين چيزى واقعيت نداشت موجب نفرت يهود و نصارى از اسلام مى شد و شخص عاقل هرگز اقدام به چيزى كه موجب نفرت مردم (مخصوصاً در زمينه دعوت) بشود نمى كند.(1) حتى در كتب تحريف يافته كنونى آنها بخشى از اين دلايل و نشانه ها موجود است.
قابل توجه اين كه قرآن نمى گويد: «يَجِدونَ علائِمَهُ وَ دَلائِلَهُ»؛ (نشانه ها و دلايل او را مى يابند) بلكه مى فرمايد: «يَجِدُونَهُ» يعنى خود پيامبر(صلى الله عليه وآله) را در تورات و انجيل مى يابند و اين تعبير ـ يعنى حضور پيامبر(صلى الله عليه وآله) در كتب آنها ـ تأكيدى است با نهايت وضوح بر اين مطلب.
در بعضى از روايات اسلامى در ذيل همين آيه آمده است كه بعضى از مسلمين دو نفر از آگاهان به تورات را جداگانه مورد سؤال قرار دادند و آن دو اوصاف پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله) را دقيقاً مانند هم ذكر كردند.(2)، (3)