آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

امام محمد جواد در 195هـ.ق در مدینه و از دامان زنی بسیار با فضیلت و پاکدامن به دنیا آمد و هنگام شهادت امام رضا(ع)، 8 سال داشت. بارها و بارها توسط حکومت عباسی وقت از مدینه به بغداد احضار و تحت نظر گرفته شد و سرانجام در 25 سالگی و در زمان معتصم خلیفه عباسی به شهادت رسید و در بغداد در جوار جدشان امام کاظم(ع) به خاک سپرده شد.

امام نهم كه نامش «محمد» و كنيه اش «ابو جعفر» و لقب او «تقى» و «جواد» است، در ماه رمضان سال 195 ه.ق در شهر «مدينه» ديده به جهان گشود.(1)

مادر او «سبيكه» كه از خاندان «ماريه قبطيه» همسر پيامبر اسلام به شمار مى رود(2)، از نظر فضائل اخلاقى در درجه والايى قرار داشت و برترين زنان زمان خود بود(3)، به طورى كه امام رضا(عليه السلام) از او به عنوان بانويى منزه و پاكدامن و با فضيلت ياد مى كرد.(4)

روزى كه پدر بزرگوار امام جواد(علیه السلام) در گذشت، او حدود هشت سال داشت و در سن بيست و پنج سالگى به شهادت رسيد(5) و در قبرستان قريش در بغداد در كنار قبر جدّش، موسى بن جعفر(عليه السلام) به خاك سپرده شد.

پيشواى نهم در مجموع دوران امامت خود با دو خليفه عباسى يعنى «مأمون» (193 - 218) و «معتصم» (218 - 227) معاصر بوده است و هر دو نفر او را به اجبار از مدينه به بغداد احضار كردند و طبق شيوه سياسى اى كه مأمون در مورد امام رضا به كار برده بود، او را در پايتخت زير نظر قرار دادند.(6)