آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

خواننده این سوره  به تعداد هر حرفى از آن ده حسنه به او عطا مى شود و در این دنیا مقامى شایسته پیدا مى کند که مایه غبطه دیگران مى شود و در قیامت نورى پیدا می کند که باعث خوشحالى او خواهد بود.

در حدیثى از پیغمبر گرامى اسلام(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم: «مَنْ قَرَأَ حم السَّجْدَةَ أُعْطِىَ بِعَدَدِ کُلِّ حَرْف مِنْها عَشْرَ حَسَنات»؛ (هر کس «حم سجده» را بخواند به تعداد هر حرفى از آن ده حسنه به او عطا مى شود).(1)
در حدیث دیگرى از امام صادق (علیه السلام) آمده است: « مَنْ قَرَأَ حم السَّجْدَةَ کانَتْ لَهُ نُوراً یَومَ الْقِیامَةِ مَدَّ بَصَرِهِ وَ سُرُوراً وَ عاشَ فِی هذِهِ الدُّنْیا مَغْبُوطاً مَحْمُوداً»؛ (کسى که «حم سجده» را تلاوت کند این سوره در قیامت نورى در برابر او مى شود تا آنجا که چشمش کار مى کند و مایه سرور و خوشحالى او خواهد بود و در این دنیا نیز مقامى شایسته پیدا مى کند که مایه غبطه دیگران مى شود).(2)
در حدیث دیگرى از «بیهقى» نقل شده، که «خلیل بن مره» مى گوید: پیامبر(صلى الله علیه وآله) هیچ شب به خواب نمى رفت، مگر این که سوره «تبارک» و «حم سجده» را مى خواند.(3)
مسلم است آیات بیدارکننده این سوره با آن همه مواعظ روشنى بخش و آن معارف غنى و پرمایه، در صورتى که با تلاوت، جذب روح انسان گردد و راهنماى زندگى او شود، نورى براى قیامت و وسیله مؤثرى براى پیروزى او در این جهان، خواهد بود، چرا که تلاوت، مقدمه فکر است و فکر مقدمه عمل.
نام گذارى این سوره به «فصّلت» از آیه سوم آن گرفته شده، و به «حم سجده» از این جهت است که با «حم» آغاز مى شود و آیه 37 آن آیه سجده است.(4)