آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

خواننده این سوره از آلوده شدن به  گناه صغیر و کبیر حفظ می شود و خیر دنیا و آخرت به او بخشیده مى شود و خدا او را وارد بهشت مى کند.

در فضیلت این سوره که به خاطر آغازش، به نام سوره «ص» نامیده شده، در روایتى از پیامبر گرامى اسلام(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم: «مَنْ قَرَأَ سُورَةَ «ص» أُعْطِىَ مِنَ الاَجْرِ بِوَزْنِ کُلِّ جَبَل سَخَّرَهُ اللّهُ لِداوُدَ حَسَناتٌ وَ عَصَمَهُ اللّهُ أَنْ یُصِرَّ عَلى ذَنْب صَغِیْراً اَوْ کَبِیْراً»
(کسى که سوره «ص» را بخواند، به اندازه هر کوهى که خدا مسخر داود فرموده بود «حسنه» به او مى دهد، و از آلوده شدن و اصرار بر گناه صغیر و کبیر حفظ مى کند).(1)
و در حدیث دیگرى از امام باقر(علیه السلام) چنین آمده: «مَنْ قَرَأَ سُورَةَ «ص» فِی لَیْلَةِ الْجُمُعَةِ أُعْطِیَ مِنْ خَیْرِ الدُّنْیَا وَ الآخِرَةِ مَا لَمْ یُعْطَ أَحَدٌ مِنَ النَّاسِ إِلاّ نَبِیٌّ مُرْسَلٌ أَوْ مَلَکٌ مُقَرَّبٌ وَ أَدْخَلَهُ اللَّهُ الْجَنَّةَ وَ کُلَّ مَنْ أَحَبَّ مِنْ أَهْلِ بَیْتِهِ حَتَّى خَادِمَهُ الَّذِی یَخْدُمُه»:
(کسى که سوره «ص» را در شب جمعه بخواند، از خیر دنیا و آخرت آن قدر (از سوى خداوند) به او بخشیده مى شود که به هیچ کس داده نشده، جز پیامبران مرسَل و فرشتگان مقرب و خدا او و تمام کسانى از خانواده اش را که مورد علاقه او هستند، وارد «بهشت» مى کند، حتى خدمتگذارى که به او خدمت مى کرده).(2)
هر گاه محتواى این سوره را در کنار این پاداشها ببینیم، پیوند و ارتباط این اجر و پاداشها، با آن تعلیمات، روشن مى شود، و بار دیگر تأکیدى است بر این حقیقت که منظور، تلاوت خشک و بى روح نیست، بلکه تلاوتى است اندیشه برانگیز و تصمیم آفرین، اندیشه و تصمیمى که انگیزه عمل گردد، و محتواى سوره را در زندگى انسان پیاده کند.(3)