آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

خواننده این سوره در تمام طول روز پر روزى خواهد بود، و خداوند هزار فرشته را بر او مأمور مى کند که او را از هر شیطان رجیم و هر آفتى حفظ کنند، و او را مشمول تمام خیر دنیا و آخرت مى کند.

سوره «یس» به گواهى احادیث متعددى که در این زمینه وارد شده، یکى از مهمترین سوره هاى قرآنى است، به گونه اى که در احادیث، به عنوان «قلب قرآن» نامیده شده است.
در حدیثى از پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم:
«إِنَّ لِکُلِّ شَیْء قَلْباً وَ إِنَّ قَلْبَ الْقُرْآنِ یس»؛ (هر چیز قلبى دارد، و قلب قرآن یس است).(1)
در حدیثى از امام صادق(علیه السلام) نیز، همین معنى آمده است و در ذیل آن مى افزاید: «مَنْ قَرَأَها قَبْلَ أَنْ یَنامَ أَوْ فِی نَهْارِهِ قَبْلَ أَنْ یُمْسِیَ کانَ فِی نَهارِهِ مِنَ الْمَحْفُوظِینَ وَ الْمَرْزُوقِینَ حَتّى یُمْسِیَ وَ مَنْ قَرَأَها فِی لَیْلِهِ قَبْلَ أَنْ یَنامَ وَکَّلَ اللّهُ بِهِ مِائَةَ أَلْفِ مَلَک یَحْفَظُونَهُ مِنْ کُلِّ شَیْطان رَجِیم وَ مِنْ کُلِّ آفَة»؛ (هر کس آن را قبل از خوابیدن، یا در روز پیش از غروب بخواند، در تمام طول روز محفوظ و پر روزى خواهد بود، تا این که غروب شود و هر کس آن را در شب پیش از خفتن بخواند، خداوند هزار فرشته را بر او مأمور مى کند که او را از هر شیطان رجیم و هر آفتى حفظ کنند...) و به دنبال آن فضائل مهم دیگرى نیز بیان مى فرماید.(2)
باز در حدیثى از پیامبر(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم که فرمود: «سُورَةُ یس تُدْعى فِى التَّوْراةِ الْمُعِمَّة! قِیْلَ وَ مَا الْمُعِمَّة؟ قالَ تَعُمُّ صاحِبَها خَیْرَ الدُّنْیا وَ الآخِرَةِ...»؛ (سوره یس در تورات به عنوان عمومیت آفرین نامیده شده، سؤال شد: از چه رو به آن «عمومیت آفرین» گفته مى شود؟ فرمود: به خاطر این که کسى که همدم و همنشین این سوره باشد او را مشمول تمام خیر دنیا و آخرت مى کند...).(3)
روایات دیگرى، نیز در این زمینه در کتب شیعه و اهل سنت آمده است که اگر بخواهیم، همه آنها را نقل کنیم، سخن به درازا مى کشد.
به این ترتیب، باید اعتراف کرد که: شاید کمتر سوره اى در قرآن مجید داراى این همه فضیلت بوده باشد.
مسلماً این فضیلت براى کسانى نیست که تنها الفاظ آن را بخوانند، و مفاهیم آن را به طاق نسیان زنند، بلکه این عظمت به خاطر محتواى عظیم این سوره است.
محتوائى بیدارگر، ایمان بخش، مسئولیت آفرین و تقوازا که وقتى انسان در آن اندیشه کند، و این اندیشه در اعمال او پرتوافکن گردد، خیر دنیا و آخرت را براى او به ارمغان مى آورد.
فى المثل، در آیه 60 این سوره سخن از پیمانى به میان مى آورد که: خداوند از تمام فرزندان آدم گرفته، که شیطان را پرستش نکنند چون شیطان دشمن آشکارى است: «أَ لَمْ أَعْهَدْ إِلَیْکُمْ یا بَنِی آدَمَ أَنْ لاتَعْبُدُوا الشَّیْطانَ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُبِین».
روشن است، هرگاه انسان به این پیمان الهى پایبند باشد، همان گونه که در احادیث فوق آمده، از هر شیطان رجیمى در امان خواهد بود ولى، اگر این آیه را سرسرى بخواند و در عمل از دوستان مخلص و یاران وفادار شیطان باشد، نمى تواند به این افتخار بزرگ نائل گردد، همچنین درباره فرد فرد آیات و کلمات این سوره، باید این محاسبه را انجام داد.(4)