آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

برخی اجرای امر به معروف را سبب هرج و مرج در جامعه می دانند، اما در جواب گفته می شود؛ امر به معروف و نهى از منکر داراى دو مرحله است: نخست جنبه عمومى دارد که از تذکر و اعتراض و انتقاد تجاوز نمى کند. اما مرحله دوم که مخصوص جمعیت معینى است و از شئون حکومت اسلامى است، به این معنى که اگر نیاز به شدت عمل و اجراى حدود باشد، این جمعیت زیر نظر حاکم شرع و متصدیان حکومت اسلامى انجام وظیفه کنند. بنابراین، با توجه به مراحل و مقررات امر به معروف و نهى از منکر، هیچ گونه هرج و مرجى در اجتماع تولید نمى شود.

در پاسخ این سؤال باید گفت که امر به معروف و نهى از منکر داراى دو مرحله است: مرحله نخست که جنبه عمومى دارد، شعاع آن محدود است، و از تذکر و اندرز دادن و اعتراض و انتقاد نمودن و مانند آن تجاوز نمى کند، مسلماً یک اجتماع زنده، باید تمام نفراتش در برابر مفاسد داراى چنین مسئولیتى باشند. ولى مرحله دوم که مخصوص جمعیت معینى است و از شئون حکومت اسلامى محسوب مى شود، قدرت بسیار وسیعى دارد، به این معنى که اگر نیاز به شدت عمل و حتى قصاص و اجراى حدود باشد، این جمعیت اختیار دارند که زیر نظر حاکم شرع و متصدیان حکومت اسلامى انجام وظیفه کنند. بنابراین، با توجه به مراحل مختلف امر به معروف و نهى از منکر، و حدود و مقررات هر یک، نه تنها هرج و مرجى در اجتماع تولید نمى شود، بلکه اجتماع از صورت یک جامعه مرده و فاقد تحرک بیرون آمده به یک جامعه زنده تبدیل مى گردد.(1)