آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

مصاديق قوم پيامبر(ص) در آيه 44 سوره زخرف، مي تواند مجموع امت اسلامى، قوم عرب يا قبيله قريش باشد. در هر صورت ائمه(ع) طبق بیان روايات، از واضح ترين مصاديق آن محسوب مى شوند.

در این که منظور از «قوم» در آیه «وَ إِنَّهُ لَذِکْرٌ لَکَ وَ لِقَوْمِکَ»، (1) چه اشخاصى هستند؟ سه احتمال وجود دارد:
نخست مجموع امت اسلامى، و دیگر قوم عرب، و سوم قبیله قریش.
و از آنجا که «قوم» در منطق قرآن در بسیارى از موارد، به امت هاى انبیاء یا اقوام معاصر آنها اطلاق شده، به نظر مى رسد، در آیه فوق نیز همین معنى مورد نظر باشد.
بنابراین، قرآن مایه ذکر و آگاهى است براى همه امت اسلامى (طبق تفسیر اول) و مایه افتخار و شرف است براى همه آنها (طبق تفسیر دوم).
ولى در روایات متعددى که از منابع اهل بیت(علیهم السلام) رسیده مى خوانیم که ائمه معصومین(علیهم السلام) مى فرمودند: منظور از «قوم» در این آیه، ما خاندان پیغمبریم. (2)
اما بعید نیست که اینها از قبیل بیان مصداق هاى روشن بوده باشد، خواه مفهوم قوم، مجموع امت اسلامى بوده باشد، و یا قوم عرب، و یا طائفه پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله)، در هر صورت ائمه اهل بیت(علیهم السلام) از واضح ترین مصداق هاى آن محسوب مى شوند. (3)