آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

منظور از«نِعْمَتَ اللّهِ» در آیه، همان نعمت وجود ائمه و رهبران معصوم علیهم السلام است.

در این که: منظور از «نِعْمَتَ اللّهِ» در آیه «یَعْرِفُونَ نِعْمَتَ اللهِ ثُمَّ یُنْکِرُونَها وَ أَکْثَرُهُمُ الْکافِرُونَ»، (1) چیست؟ تفسیرهاى متعددى در کلمات مفسران وجود دارد که: غالباً از قبیل تفسیر به مصداق است، در حالى که مفهوم «نِعْمَتَ اللّهِ» آن چنان وسیع و گسترده است که همه نعمتهاى مادى و معنوى را شامل مى شود، و حتى وجود شخص پیامبر(صلى الله علیه وآله) را.
در روایات اهل بیت(علیهم السلام) مى خوانیم: منظور از «نِعْمَتَ اللّهِ» همان نعمت وجود ائمه و رهبران معصوم(علیهم السلام) است.
در روایتى از امام صادق(علیه السلام) مى خوانیم: «نَحْنُ وَ اللّهِ نِعْمَةُ اللّهِ الَّتِی أَنْعَمَ بِها عَلى عِبادِهِ وَ بِنا فازَ مَنْ فاز»؛ (به خدا سوگند نعمت اللّه که خداوند به وسیله آن، بندگانش را مشمول لطف خود قرار داده مائیم، و سعادتمندان به وسیله ما سعادتمند مى شوند). (2)
روشن است: سعادت و پیروزى بدون استفاده از رهبرى رهبران راستین، امکان پذیر نیست و این از روشنترین نعمتهاى الهى است که به عنوان بیان یک مصداق آشکار در اینجا ذکر شده است. (3)