آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

قرآن کتابى است که با حوادث 23 سال دوران نبوت ارتباط ناگسستنى دارد؛ پس چه طور می تواند یکجا نازل شود؟ همچنین قرآن تنها جنبه تعلیمى ندارد، بلکه حتماً مى بایست اجرایی گردد، لذا تدریجاً نازل شد تا به خوبى اجرا گردد و این نزول تدریجی به پیامبر(ص) نیز کمک می کرد اجراى معارف آن را به صورت کامل ترى انجام دهد. علاوه بر این موجب ارتباط دائمى پیامبر(ص) با مبدأ وحى بود.

در پاسخ این سؤال باید گفت:
اوّلاً: قرآن گر چه نامش کتاب است، ولى همچون کتاب هاى تألیفى انسان ها نمى باشد که بنشینند و موضوعى را در نظر بگیرند، فصول و ابوابش را تنظیم کنند و به رشته تحریر در آورند، بلکه کتابى است که با حوادث عصر خود، یعنى با بیست و سه سال دوران نبوت پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) با رویدادهایش پیوند و ارتباط ناگسستنى دارد. چگونه ممکن است کتابى که با حوادث بیست و سه سال در ارتباط بوده یکجا و در یک روز نازل شود؟! مگر ممکن است همه حوادث 23 سال را در یک روز جمع آورى کرد، تا مسائل مربوط به آن یکجا در قرآن نازل شود؟! فى المثل قسمت هاى زیادى در قرآن در رابطه با غزوات اسلامى است، و بخش هائى درباره عملکردهاى منافقان. و مسائلى در مورد هیئت هائى که از اقوام مختلف نزد پیامبر(صلى الله علیه وآله) مى آمدند و پیامبر(صلى الله علیه وآله) به فرمان الهى در برابر آنها اقدام هائى به عمل مى آورد مى باشد. آیا ممکن است همه اینها روز اول نوشته شود؟
ثانیاً: قرآن کتابى است که تنها جنبه تعلیمى ندارد، بلکه حتماً مى بایست هر آیه آن، پس از نزول اجرا گردد، اگر همه قرآن یکجا نازل مى شد باید یکجا هم اجرا بشود و مى دانیم یکجا اجرا شدن امرى محال بوده است؛ چرا که اصلاح یک جامعه سر تا پا فاسد را در یک روز نمى توان انجام داد و کودک بی سوادى را نمى توان یک روزه از کلاس اول به دوران دکترا کشاند. به همین دلیل قرآن تدریجاً نازل شد تا به خوبى اجرا گردد و به اصطلاح کاملاً جا بیفتد. دچار هیچ گونه تزلزل نگردد و جامعه نیز قدرت جذب، پذیرش و حفظ آن را داشته باشد.
ثالثاً: خود پیامبر که رهبر این انقلاب بزرگ بود، بدون شک اگر مى خواست فکر خود را در اجراى کل قرآن پخش کند در مقابل اجراى جزء جزء، دومى براى او قدرت و آمادگى بیشترى ایجاد مى کرد. درست است که او فرستاده خدا و صاحب عقل و توانائى بى نظیرى بود، ولى با همه اینها پذیرش تدریجى قرآن و اجراى تدریجى آن به صورت کامل ترى انجام مى گرفت.
رابعاً: نزول تدریجى، مفهومش ارتباط دائمى پیامبر(صلى الله علیه وآله) با مبدأ وحى بود، ولى نزول دفعى ارتباط پیامبر(صلى الله علیه وآله) را بیش از یک بار تضمین نمى کرد.(1)