آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

نوشابه هاى الکلى زیان هاى بسیارى دارند، از جمله: کاهش عمر، ضعیف شدن عاطفه خانوادگی و محبت نسبت به زن و فرزند، بالا رفتن ارتکاب جرائم، فقدان مغزهای متفکر و...؛ لذا در سوره بقره گناه آنها از نفعشان بیشتر دانسته شده؛چراکه اگر در تجارت مشروبات الکلى، سودى براى بشر باشد و یا فرضاً چند لحظه بى خبرى و فراموش کردن غم ها براى او سودى داشته باشد زیان آن به مراتب، وسیع تر و طولانى تر است. بنابراین، هیچ انسان عاقلى به خاطر نفع کم آن، به این همه زیان تن نمى دهد.

نوشابه هاى الکلى زیان هاى بسیارى دارد که به بعضى از آنها اشاره مى کنیم:
الف ـ اثر الکل در عمر: یکى از دانشمندان مشهور غرب اظهار مى دارد هر گاه از جوانان 21 ساله تا 23 ساله معتاد به مشروبات الکلى، 51 نفر بمیرند در مقابل از جوان هاى غیر معتاد ده نفر هم تلف نمى شوند.
دانشمند مشهور دیگرى ثابت کرده است که جوان هاى بیست ساله که انتظار مى رود پنجاه سال عمر کنند در اثر نوشیدن الکل بیشتر از 35 سال عمر نمى کنند.
بر اثر تجربیاتى که کمپانى هاى «بیمه عمر» کرده اند ثابت شده است عمر معتادان به الکل نسبت به دیگران 25 الى 30 درصد کمتر است.
آمار نشان مى دهد: حدّ متوسط عمر معتادان به الکل در حدود 35 الى 50 سال است، در صورتى که حدّ متوسط عمر، با رعایت نکات بهداشتى از 60 سال به بالا است.
ب ـ اثر الکل در نسل: کسى که در حین انعقاد نطفه، مست باشد 35 درصد عوارض الکلیسم حاد را به فرزند خود منتقل مى کند، و اگر زن و مرد هر دو مست باشند، صددرصد عوارض حاد در بچه ظاهر مى شود، براى این که به اثر الکل در فرزندان بهتر توجه شود آمارى را در اینجا مى آوریم:
کودکانى که زودتر از وقت طبیعى به دنیا آمده اند از پدران و مادران الکلى 45 درصد، از مادران الکلى 31 درصد، و از پدران الکلى 17 درصد بوده اند.
کودکانى که هنگام تولد توانائى زندگى را ندارند، از پدران الکلى 6 درصد، و از مادران الکلى 45 درصد.
کودکانى که کوتاه قد بوده اند از پدران و مادران الکلى 75 درصد و از مادران الکلى 45 درصد بوده است.
کودکانى که فاقد نیروى کافى عقلانى و روحى بوده اند از مادران و از پدران الکلى نیز 75 درصد بوده است.
ج ـ اثر الکل در اخلاق: در شخص الکلى عاطفه خانوادگى و محبت نسبت به زن و فرزند ضعیف مى شود به طورى که مکرر دیده شده پدرانى فرزندان خود را با دست خود کشته اند.
د ـ زیان هاى اجتماعى الکل: طبق آمارى که «انستیتوى» پزشکى قانونى شهر «نیون» در سال 1961 تهیه نموده است، جرایم اجتماعى الکلیست ها از این قرار است:
مرتکبین قتل هاى عمومى 50 درصد.
ضرب و جرح ها در اثر نوشیدن الکل 8 / 77 درصد.
سرقت هاى مربوط به الکلیست ها 5 / 88 درصد.
جرایم جنسى مربوط به الکلى ها 8 / 88 درصد، مى باشد.
این آمار نشان مى دهد: اکثریت قاطع جنایات و جرایم بزرگ در حال مستى روى مى دهد.
هـ ـ زیان هاى اقتصادى مشروبات الکلى: یکى از روان پزشک هاى معروف مى گوید: متأسفانه حکومت ها حساب منافع و عایدات مالیاتى شراب را مى کنند، ولى حساب بودجه هاى هنگفت دیگرى را که صرف ترمیم مفاسد شراب مى شود، نکرده اند، اگر دولت ها حساب هاى ازدیاد بیمارى هاى روحى را در اجتماع، خسارت هاى جامعه منحط، و اتلاف وقت هاى گران بها، و تصادفات رانندگى در اثر مستى، و فساد نسل هاى پاک، و تنبلى و بى قیدى و بى کارى، و عقب ماندن فرهنگ و زحمات و گرفتارى هاى پلیس، و پرورشگاه ها جهت سرپرستى اولاد الکلى ها و بیمارستان ها، و تشکیلات دادگسترى براى جنایات آنها و زندان ها براى مجرمین از الکلى ها، و دیگر خسارت هاى ناشى از مِى گُسارى را یک جا بکنند، خواهند دانست در آمدى که به عنوان عوارض و مالیات شراب عاید مى گردد، در برابر خسارت نامبرده هیچ است.
به علاوه نتایج اسف انگیز صرف مشروبات الکلى را تنها با دلار و پول نمى توان سنجید، زیرا مرگ عزیزان، و به هم خوردن خانواده ها، و آرزوهاى بر باد رفته و فقدان مغزهاى متفکر انسانى، به هیچ وجه قابل مقایسه با پول نمى باشد.
خلاصه، ضررهاى الکل آن قدر زیاد است که به گفته یکى از دانشمندان:
اگر دولت ها ضمانت کنند درِ نیمى از مِى خانه ها را ببندند مى توان ضمانت کرد که از نیمى از بیمارستان ها و تیمارستان ها بى نیاز شویم.
از آنچه گفته شد، معنى آیه 219 سوره «بقره» که مى فرماید: (از تو درباره شراب و قمار سؤال مى کنند)؛ «یَسْئَلُونَکَ عَنِ الْخَمْرِ وَ الْمَیْسِرِ»، پس از آن در جواب مى فرماید: (بگو در این دو، گناه بزرگى است و منافعى [از نظر ظاهر و جنبه مادى] براى مردم دارد ولى گناه آنها از نفعشان بیشتر است)؛ «قُلْ فیهِما إِثْمٌ کَبیرٌ وَ مَنافِعُ لِلنّاسِ وَ إِثْمُهُما أَکْبَرُ مِنْ نَفْعِهِما». به خوبى روشن مى گردد که اگر در تجارت مشروبات الکلى، سودى براى بشر باشد و یا فرضاً چند لحظه بى خبرى و فراموش کردن غم ها براى او سودى محسوب شود، زیان آن به درجات بیشتر، وسیع تر و طولانى تر است به طورى که این دو با هم قابل مقایسه نیستند.
بنابراین، هیچ انسان عاقلى به خاطر آن نفع کم به این همه زیان تن در نمى دهد. (1)