آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

دعوت عمومی انبیا به خدای یگانه دلیل بر توحید است. اگر در عالم دو واجب الوجود باشد و هر دو، منبع فیض باشند، در فیض رسانیشان بخل نمی ورزند؛ چراکه عدم فیض از هر کدام نقص است و این با حکمت نمی سازد، خواه فیض تکوینی باشد و خواه فیض تشریعی. و طبق گفته امام علی(ع) اگر خدا همتایی داشت فرستادگان او و آثار ملکش را می دیدیم، و به افعال و صفاتش آشنا مى شدیم، اما او معبودى یکتاست، همان گونه که خودش توصیف کرده است.

دعوت عمومى انبیاء به خداوند یگانه دلیلى براى اثبات توحید است، چرا که اگر دو واجب الوجود در عالم بود هر دو باید منبع فیض باشند؛ زیرا یک وجود بى نهایت کامل، ممکن نیست در نورافشانى بخل بورزد؛ چرا که عدم فیض براى وجود کامل نقص است، و حکیم بودن او ایجاب مى کند، همگان را مشمول فیض خود قرار دهد.
این فیض دو شاخه دارد: فیض تکوینى (در عالم خلقت) و فیض تشریعى (در عالم هدایت) بنابراین، اگر خدایان متعددى وجود داشت، باید فرستادگانى از نزد همه آنها بیایند، و فیض تشریعى آنها را به همگان برسانند.
حضرت على(علیه السلام) در وصیت نامه اش براى فرزند گرامیش امام حسن مجتبى(علیه السلام) مى فرماید: «بدان فرزندم! اگر پروردگارت همتایى داشت، فرستادگان او به سراغ تو مى آمدند و آثار ملک و سلطان او را مشاهده مى کردى، و به افعال و صفاتش آشنا مى شدى، ولى او معبودى یکتاست، همان گونه که خودش توصیف کرده است». (1)، (2)