آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

این مسئله را به عنوان یک «معجزه و خارق عادت» براى یعقوب(ع) یا یوسف(ع) شمرده اند. ولى با توجه به این که قرآن آن را به عنوان اعجاز یا غیر اعجاز قلمداد نمى کند، مى توان توجیهاتی مانند: مسأله «تله پاتى» و یا مسئله وسعت دائره علم پیامبران بر آن یافت. ضمن اینکه از بعضى از روایات استفاده مى شود: این پیراهن یک پیراهن معمولى نبوده، بلکه یک پیراهن بهشتى بوده که از ابراهیم(ع) در خاندان یعقوب(ع) به یادگار مانده بود.

این سؤالى است که اکثر مفسران آن را مطرح کرده و معمولاً به عنوان یک «معجزه و خارق عادت» براى یعقوب(علیه السلام) یا یوسف(علیه السلام) شمرده اند. ولى با توجه به این که قرآن از این نظر سکوت دارد، و آن را به عنوان اعجاز یا غیر اعجاز قلمداد نمى کند، مى توان توجیه علمى نیز بر آن یافت؛ چرا که امروز مسأله «تله پاتى»؛ انتقال فکر از دور دست، یک مسأله علمى است، که در میان افرادى که پیوند نزدیک با یکدیگر دارند، و یا از قدرت روحى فوق العاده اى بر خوردارند، برقرار مى شود.
شاید بسیارى از ما در زندگى روزمره خود، به این مسأله برخورد کرده ایم که، گاهى فلان مادر یا برادر، بدون جهت احساس ناراحتى فوق العاده در خود مى کند، چیزى نمى گذرد که به او خبر مى رسد، براى فرزند یا برادرش در نقطه دور دستى حادثه ناگوارى اتفاق افتاده است.
دانشمندان، این نوع احساس را از طریق «تله پاتى» و انتقال فکر از نقاط دور، توجیه مى کنند.
در داستان «یعقوب»(علیه السلام) نیز ممکن است پیوند فوق العاده شدید او با «یوسف»(علیه السلام) و عظمت روح او سبب شده باشد که احساسى را که از حمل پیراهن «یوسف»(علیه السلام) بر برادران دست داده بود از آن فاصله دور در مغز خود جذب کند.
البته این امر، نیز کاملاً امکان دارد که این مسأله مربوط به وسعت دائره علم پیامبران بوده باشد.
در بعضى از روایات نیز اشاره جالبى به مسأله انتقال فکر، شده است.
در حدیثى آمده: کسى از امام باقر(علیه السلام) پرسید: گاهى اندوهناک مى شوم، بى آنکه مصیبتى به من رسیده باشد، یا حادثه ناگوارى اتفاق افتاده باشد، آن چنان که خانواده و دوستانم در چهره من مشاهده مى کنند!
فرمود: «آرى، خداوند مؤمنان را از طینت واحد بهشتى آفریده، و از روحش در آنها دمیده، بدین رو، مؤمنان برادر یکدیگرند، هنگامى که در یکى از شهرها به یکى از این برادران مصیبتى برسد، در بقیه تأثیر مى گذارد».(1)
از بعضى از روایات نیز استفاده مى شود که این پیراهن یک پیراهن معمولى نبوده، بلکه یک پیراهن بهشتى بوده که از «ابراهیم خلیل»(علیه السلام) در خاندان «یعقوب»(علیه السلام) به یادگار مانده بود، و کسى که همچون «یعقوب»(علیه السلام) شامه بهشتى داشت، بوى این پیراهن بهشتى را از دور احساس مى کرد.(2)، (3)