امام علي(ع) در بيان تفاوت اعمال خیری که مورد رضایت خداوند است با لذات و هوس رانى هاى ناپايدار دنيا، می فرماید: «اين دو عمل چقدر با هم متفاوتند؛ عملى كه لذتش مى رود و عواقب سوء آن باقى مى ماند و عملى كه زحمتش مى رود و اجر و پاداشش باقى است»، همانند لذت آنی انسانی که شراب نوشیده در مقایسه با پاداش اخروی انسانی که در مسیر بندگی خدا، مشکلاتی را تحمل می کند، بر این اساس است كه امام علي(ع) می فرماید: «بهشت در ميان ناراحتى ها احاطه شده و دوزخ در ميان شهوات».

در روايات آمده است كه بهاي نفْس انسان چيزي جز بهشت نيست. اگر كسي آن را به غير نعمت هاي بهشتي بفروشد در حقيقت به خود ظلم كرده است. نكته مهم اين است كه روايت بهشت را بهاي بدن هاي ما قرار داده است. بنابراين بهاى روان و نفس آدمى كه قادر به تكامل و رسيدن به اوج صفات الهى است هرگز براى ما قابل درك نيست.