صاحب «يقين» علامت هايي دارد؛ اول اینکه در امورات خود به غير رب الارباب توجه ندارد. دوم؛ درباره عبادت پروردگار خود در خفا و آشكار كوتاهى نمي كند و اوامر او را انجام و از نواهى اجتناب مى كند. سوم اين كه اين گونه افراد مستجاب الدعوة و صاحب كرامات اند. پيامبر اكرم(ص) درباره عيسى بن مريم(ع) فرمودند: «اگر يقين او بيشتر بود، نه تنها روي آب، بلكه بر روى هوا نيز راه مى رفت».
امام رضا(ع) در جواب شخصی که سنّ حضرت جواد(ع) را برای امامت كم شمرد، فرمودند: خداوند عيسى بن مريم را در سنّى كمتر از سن ابو جعفر، رسول و پيامبر و صاحب شريعت تازه قرار داد. امام جواد(ع) نیز مسأله امامت خود در کودکی را به نبوت حضرت یحیی و یوسف و موسی(ع) تشبیه کرده اند.
قالَ الصّادقُ عليه السّلام :
مَنْ ذُکِرْنا عِنْدَهُ فَفاضَتْ عَيْناهُ حَرَّمَ اللّهُ وَجْهَهُ عَلَى النّارِ.
نزد هر کس که از ما (و مظلوميت ما) ياد شود و چشمانش پر از اشک گردد، خداوند چهره اش را بر آتش دوزخ حرام مى کند.
بحارالانوار، ج 44، ص 285