گاهى حلم به صورت كظم غيظ است، كه به آن (تَحَلُّم) گويند، يعنى شخصى ناراحت شده و غيظ مى كند، ولى خود را كنترل مى نمايد. اگر انسان چنين شد، پس از مدّتى داراى ملكه حلم مى شود. در روايت از مولى على(ع) است: «كسى كه مُتَحَلِّم شد و سعى كرد حلم را پيشه كند حليم مى شود». گاهى نيز حلم به صورت سكوت و بى اعتنائى به طرف مقابل است و گاهى به صورت جمله اى كوتاه، و گاهى به صورت اخم كردن است، و گاهى به صورت جواب نيك و حَسَن و گاهى جواب نيك تر و احسن.