به اعتراف «غزالى» مذهب رسمى اهل سنت بسيار خشك است و جايى براى احساسات باقى نمى گذارد؛ لذا او عناصر عرفانى تصوف را به دين مى افزايد تا عنصر احساس و عشق به این مذهب خشك، رمق و هيجان ببخشد. بر خلاف مذهب شيعه كه سرشار از عرفان و محبت و ولايت و عشق به امامان است و در هر عصر و زمان امامى دارد كه به او عشق مى ورزد. آری با وجود دعاهايى همانند دعاهاى صحيفه سجاديه و دعاى عرفه و ... كه سرشار از عرفان اسلامى است نوبت به تعليمات انحرافى صوفيان نمى رسد، و لذا تصوف در ميان شيعيان بسيار كم رونق است.

دلایل متعدد و متنوعی موجب مخالفت مستمر علماى دين با صوفيه در طول تاریخ بوده است. مانند: 1- مسئله جدايى و تفرقه بین مسلمانان به خاطر رفتن گروهی به خانقاه به جای مسجد؛ 2- شکستن حدّ و مرز مفاهيم و معانى دينى و تقدس زدایی از آنها؛ 3- ترویج و تشییع منکرات و منهیات در اشعار و غزليات خود و تحریک افراد ساده و عامى به لاابالي گرى و فسق و گمراهى؛ 4- مقابله و مخالفت سردمداران صوفیه با علم و دانش و سد راه دانستن آن در طی طریق الی الله و ...