سالكِ ذاكر چه در حال ذكر باشد و چه مذكور خدا در هر دو حالت، در حال ذكر است. شاهد اين كه وظيفه سالك وقت شنيدن قرائت قرآن، سكوت است و چون شنيدن، به دستور خداست، پس آن هم ذكر خداست. بنابراين، هم قرائت آيات الهي ذكر خداست و هم شنيدن آن. همين ذكر، سبب ذكر مجدّد خدا مي شود و چنين سالكي، دائم الذكر خواهد بود.

در عرفان اسلامى احكام دینی كاملا محترم است و سالك طريقت براى وصول به حقيقت كمترين تخطى از احكام شريعت نمی کند در حالى كه در عرفان التقاطى یا همان «تصوف» نادیده گرفتن این احکام نه تنها مجاز شناخته شده، بلكه احياناً مورد توصيه نيز قرار گرفته و به عنوان يك الگو مطرح شده است.