در روایات، حرمت رباى قرضى كه زيادى وصفيه دارد به وضوح مشخص است. به عنوان مثال در حديثى از امام صادق(ع) آمده است كه فرمود: «هرگاه پول هاى نقره اى (درهم) را وام دادى و بهتر از آن را براى تو آورد، حرام نيست به شرط اينكه قراردادى روى اين كار در ميان نباشد». اين روايت دلالت بر زيادى وصفى دارد؛ منتهى چون قبلا شرط نكرده بوده اند، اشكالى ندارد؛ بنابراين مفهوم روايت اين است كه اگر زيادى وصفيه را شرط بكنند حرام است.

واژه «ربا» در قرآن زياد استعمال شده است. این واژه از ديدگاه لغویون داراى سه معناست: 1- زيادى 2- برتری 3- رشد؛ بنابراين آيات تحریم ربا در قرآن مجيد شامل هر دو نوع ربا (قرضى و معاوضه) مى شود؛ خواه زياده فعليه باشد يا وصفيّه يا انتفاعيّه يا عمليّه يا منافع و اگر غير از آيات شريفه قرآن هيچ دليلى بر حرمت این اقسام پنجگانه نداشتيم، اطلاق آيات مذكور براى اثبات مدّعى كافى بود؛ چون كلمه ربا، معناى وسيعى دارد كه شامل هر يك از اقسام پنجگانه زياده می شود.