انتظار ظهور منجى داراي سه عنصر اساسي است: ايمان راسخ به حتمى بودن ظهور منجى، آمادگى دائمى منتظر و فراهم كردن زمينه هاي اجتماعي و فردي براي ظهور منجي كه با نبود هر يك، انتظار محقّق نخواهد شد.
مسئوليت هاى سنگين «امام» ايجاب مي كند شرائط، صفات و ويژگى هاى «پيامبر» را دارا باشد؛ زيرا هر دو در يك مسير گام بر مى دارند و يك نوع مسئوليت دارند و آن چه را انبياء پايه گذارى كرده اند امامان پاسدارى و تكميل مي كنند. آنان همانند پيامبران بايد آنچه را مى دانند بدون خطا و اشتباه به مردم برسانند و اگر معصوم نباشند اهداف وجودى آنها تحقق نمى يابد.
اهل تسنن در اصول دین از ابوالحسن اشعرى(270-325 هـ) پیروى مى کنند. در فروع دین نیز از چهار پیشواى مذاهب معروف یعنى: ابوحنیفه (مذهب حنفى)، مالک (مذهب مالکى)، شافعى (مذهب شافعى) و احمد بن حنبل (مذهب حنبلى) پیروى مى کنند. این چهار پیشوا نه از صحابه بوده اند و نه از تابعین! بلکه در دوران عباسی مورد توجه قرار گرفتند. پس از آن زیر یک شعار گرد آمده و آنها را اهل سنت و جماعت نامیدند. آنها پس از فوت چهار امام خود، درِ اجتهاد را بسته و تنها تقلید از این امامان مرده را اجازه مى دهند.
قالَ الصّادقُ عليه السّلام :
مَنْ ذُکِرْنا عِنْدَهُ فَفاضَتْ عَيْناهُ حَرَّمَ اللّهُ وَجْهَهُ عَلَى النّارِ.
نزد هر کس که از ما (و مظلوميت ما) ياد شود و چشمانش پر از اشک گردد، خداوند چهره اش را بر آتش دوزخ حرام مى کند.
بحارالانوار، ج 44، ص 285