در کتب روایی اهل سنت نقل شده، عنصر وجودی حضرت زهرا(ع)، آسمانی و بهشتی است. سیوطی ذیل آیۀ اول سورۀ اسراء می نویسد: «عایشه گفت: پیامبر(ص) فرمود: زمانی که مرا بسوی آسمان بردند داخل بهشت شدم و در کنار درختی که به نیکویی آن و به سفیدی برگهای آن و به لذیذی میوۀ آن، هرگز در بهشت ندیده بودم. پس میوه ای از آن بر گرفتم و خوردم. آنگاه بصورت نطفه ای در صلب من قرار گرفت. پس به زمین هبوط کردم و با خدیجه هم بالین شدم و او فاطمه را باردار گشت. پس از آن هر گاه مشتاق بوی بهشت می شوم، فاطمه را می بویم».

بنابر آیات 111 تا 115 سوره مائده، «حواریون» به مسیح(ع) گفتند: «آیا پروردگار تو مى تواند غذائى از آسمان براى ما بفرستد؟». مسیح(ع) که از شک و تردید یارانش نگران شده بود به آنها هشدار که: «از خدا بترسید اگر ایمان دارید». اما آنها گفتند: «مى خواهیم از این مائده بخوریم و قلب ما اطمینان پیدا کند و بدانیم آنچه به ما گفته اى راست بوده و بتوانیم بر آن گواهى دهیم». آری آنها هدفشان از این تقاضا دشمنی و لجاجت با پیامبرشان نبود، بلکه به دنبال زدودن باقیمانده تردیدها و وسوسه هاى اعماق قلبشان بودند.