نوح درباره فرزند وظیفه سنگین ترى داشت، و آن وظیفه «اُبُوّت» علاوه بر «نُبُوّت» بود، به همین دلیل براى اداى این وظیفه در آخرین لحظه، روى فرزندش تأکید بیشتر مى کرد. به گفته بعضى از مفسران فرزند نوح(ع) در آن موقع، نه در صف کفار قرار داشت و نه در صف مؤمنان؛ کناره گیرى اش از صف کفار ایجاب مى کرد، مورد محبت بیشترى از طریق تبلیغ قرار گیرد. پسر «نوح» با صراحت با پدر مخالفت نمى کرد، گاهی در برابر او اظهار موافقت مى نمود، به همین دلیل «نوح» درباره او تقاضاى نجات از خدا کرد.