حرمت تجسّس در بین توده مسلمانان روشن بوده و هست و به آن استدلال می شود. مثلا در منابع اهل سنت (كنزالعّمال) آمده: «عمر بن خطاب برخی از شبها براى مسايل امنيتى در مدينه گشت مى زد، از درون خانه اى صداى مرد آواز خوانی را شنيد، از ديوار بالا رفت و گفت: آيا گمان كردى خدا تو را مستور داشته؟ آن مرد گفت: اى خليفه عجله مكن، من يك گناه كردم و تو سه گناه كردى، خداوند مى فرمايد: «تجسس نکنید»، و نيز مى فرمايد: «از در وارد خانه شويد»، و نیز مى فرمايد: «غير از خانه هاى خود وارد نشويد تا اجازه بگيريد».

در صحّت سند حدیث «یوم الدار» جاى هیچ گونه شک و شبهه اى نیست. برخى به صحّت حدیث و برخى به تواتر آن اعتراف نموده اند. مانند: ابن ابى الحدید در شرح نهج البلاغه، متقى هندى در کنز العمال، ابوجعفر اسکافى معتزلى، احمد بن حنبل درالمسند، ابن اثیر در الکامل و... . شیخ مفید(ره) مى گوید: «نقّادین آثار، اجماع بر صحّت آن نموده اند». و ابوالصلاح حلبى در تقریب المعارف مى گوید: «ناقلین از فریقین بر نقل این واقعه، همانند نقل معجزات اتفاق دارند».

عبارت «کُل النّاس أفْقَهُ مِنْ عُمَر»؛ (تمامى مردم از عمر داناترند) در موارد متعدّدى از عمر بن خطاب نقل شده  که اعترافی است بر نادانی او.  این روایت به عنوان مثال در : السنن الکبرى و کنز العمّال آمده است.