دعای زیبای امام علي(ع) در خطبه «اشباح»

امام علي(علیه السلام) در پایان خطبه «اشباح» چه دعايي نموده است؟

امام علي(ع) در بخش پایانی خطبه «اشباح»، پس از توصيف خداوند به بهترین صفات و همراه كردن آن با شکر و سپاس پروردگار و درخواست گشودن گنج هاي مغفرت و ذخایر رحمتش، با دو دعا آن را به پايان مي رساند: «[خداوندا] رضاى خود را در اين موقعيت به ما عطا كن و دستِ نيازِ ما را از دامان غير خود كوتاه گردان! كه تو بر هر چيز توانايى».

علت نامگذاری خطبه «اشباح»

علت نامگذاری خطبه 91 نهج البلاغه به خطبه «اشباح» چیست؟

سه احتمال در مورد وجه نامگذارى خطبه 91 «نهج البلاغه» به خطبه «اشباح» بيان شده است: 1. «اشباح» كنايه از فرشتگان است و چون بخش مهمّى از اين خطبه، در مورد فرشتگان سخن گفته است به خطبه اشباح نامگذارى شده است. 2. كلمه «اشباح» در اين خطبه وجود داشته و «سيّد رضى» به حسب عادتش كه از خطبه گلچين مى كند و تمام آن را نقل نمى كند اين بخش از خطبه را انداخته است. 3. چون خطبه طولانى بوده و يكى از معانى اصلى «شَبَح» گسترش و وسعت و امتداد چيزى است، به اين نام ناميده شده است.

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
سامانه پاسخگویی برخط(آنلاین) به سوالات شرعی و اعتقادی مقلدان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تارنمای پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی
انتشارات امام علی علیه السلام
موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت (علیهم السلام)
خبرگزاری دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

قالَ الرّضا عليه السّلام :

مَنْ جَلَسَ مَجْلِساً يُحْيى فيهِ اَمْرُنا لَمْ يَمُتْ قَلْبُهُ يَوْمَ تَمُوتُ الْقُلُوبُ.

هر کس در مجلسى بنشيند که در آن ، امر (و خطّ و مرام ما) احيا مى شود، دلش در روزى که دلها مى ميرند، نمى ميرد.

بحارالانوار، ج 44، ص 278