حضرت امیر(ع) کوفیان را با تعابیر بسیار تندی همچون مردنما، کودک صفت، عروس صفت و... خطاب قرار می داد. ایشان با ملاحظه خطر بزرگ شامیان و اطلاع از عمق نفوذ رخوت و بی انگیزگی و غفلت در روح کوفیان، با استفاده از این تعابیر و گله ها، در صدد بیدار کردن آنها از خواب غفلت و برانگیختن شان برای جهاد در راه خدا و قطع کردن دست شامیان غارتگر از کشور اسلام بود.