محمد بن عبدالوهاب می گوید خداوند فرموده: «با خدا و به همراه خدا هرگز کسى را نخوانید» پس شفاعت شرک و باطل است. این نحوه استدلال مصادره به مطلوب است؛ اصلاً بحث این است که آیا طلب شفاعت از پیغمبر یا اولیاء(ع) عبادت هست یا نیست؟ ولى او در پاسخى که داده، مسلّم گرفته که عبادت است و بعد همین را به عنوان دلیل آورده که؛ چون طلب شفاعت عبادت است پس عبادت غیر خدا شرک است! در حالى که ما طلب شفاعت را اصلاً عبادت نمى دانیم.

در نیمه اول قرن دوازدهم محمّد بن عبدالوهاب به بازسازى افکار ابن تیمیه پرداخت. وی با همکاری حاکمان حجاز و سیطره بر مکه مکرّمه و مدینه منوّره و توانایى عظیم مالى و پیوند با قدرت هاى بزرگ استعمارى توانست افکار و عقاید خود را که باعث جدایی مسلمانان از یکدیگر می شود پیاده کند.

سبب خشونت وهابیان، برداشت نادرستی است که در کتابهای محمد بن عبدالوهاب از مفاهیمی چون توحید و شرک ارائه می شود. او طلب شفاعت مسلمانان را از حضرت رسول(ص) شرک می داند و مشرکین زمان خود را بدتر از مشرکین زمان پیامبر(ص) معرفی می کند.