این خطبه، زمانى ایراد شد که غارتگران شام، حملات خود را به بخش هاى مختلف جهان اسلام افزایش داده بودند و لشکر امام در مبارزه با آنها سستى به خرج مى داد و لذا امام از این مسأله، سخت ناراحت بودند.