در روز عاشورا هنگامی که يسار(غلام زياد بن ابيه) و سالم (غلام عبيدالله بن زياد) به ميدان آمدند و مبارز طلبيدند، حبيب بن مظاهر و برير بن خضير عزم ميدان كردند ولى امام حسین(ع) مانع شد، آنگاه عبدالله بن عمير برخاست و از امام اذن طلبيد، امام(ع) اجازه داد. وى به ميدان شتافت و آنها را از پاى درآورد ولی سپاه دشمن از راست و چپ حمله کردند و او را به شهادت رساندند.
برخی از اصحاب پیامبر(ص) و حضرت امیر(ع) که تصریح شده در کربلا به شهادت رسیده اند، از این قرارند: اميّة بن سعد طائى، جُندب بن حجر كندى، حارث بن نبهان، حُلاس بن عمرو راسبى، عبدالرحمان بن عبدالله يزنى، عمّار بن سلامة، قاسم بن زهير، كُردوس بن زهير، مسلم بن كثير اَزدى، مقسط بن زهير، نصر بن ابى نيزر، نعمان بن عمرو الراسبى، نعيم بن عجلان انصارى، برير بن خضير، حبيب بن مظاهر، انس بن حرث كاهلى، عابس بن ابى شبيب شاكرى، حجّاج بن مسروق، جَون مولى أبي ذرّ، نافع بن هلال، ابوثمامه صائدى.
الإمام علىٌّ(عليه السلام)
لايَنفعُ العملُ للآخِرَةِ مَعَ الرَّغبةِ في الدُّنيا
با وجود ميل و خواهش به دنيا، کار براى آخرت بى فايده است
ميزان الحکمه، جلد 1، ص 58