هيچ كس نمى تواند مدير و يا فرمانده خوبى باشد مگر اينكه به كار خود عشق بورزد. آنها كه به برنامه هاى خود به عنوان يك «مسؤوليّت ادارى» می نگرند، به دايه اى مى مانند كه در برابر گرفتن مزد، مسؤوليّت نگهداری از كودكى را به عهده گرفته، ولى آنها كه به كار خود عشق مى ورزند همچون مادرند. بنابراین بايد پيش از ایجاد انگیزه در افراد تحت مديريّت، در خود مسئولان ايجاد انگيزه نمود؛ و مى دانيم مؤثّرترين انگيزه ها «عشق» است، و عشقى كه از ايمان مكتبى سرچشمه مى گيرد از همه برتر و عميق تر و سازنده تر است.

در قرآن قرائنی وجود دارد که نبوّت انبیاء الهی را ثابت می کند. مانند: گواهى دادن پیامبران قبلی بر آمدن پیامبر بعد و عظمت محتواى دعوت آنها و پاره اى از صفات ایشان که به عنوان شاهدى بر حقّانیت آنها آورده شده. یا دلسوزی پیامبر(ص) نسبت به مؤمنان یا درس نخواندن پیامبر(ص) را یکى از عوامل زدودن شک و تردید نسبت به نبوّت او مى شمارد. همچنین در آیات متعدد به طلب نکردن اجر و پاداش از مردم و این که اقشار تهى دست و مظلوم و رنج دیدگان مخلص، در صف اول ایمان به پیامبران قرار داشتند، اشاره شده است.