اعراب جاهلى به خاطر آنكه سخت آلوده شراب بودند، حكم تحريم شراب در چهار مرحله داده شد. قرآن در ابتدا می فرماید: «از ميوه هاى درختان خرما و انگور، مسكرات و روزى پاكيزه مى گيريد». در مرحله دوم می فرماید: «در حال مستى به نماز نزديك نشويد». در مرحله سوم، شراب را گناهی بزرگ دانسته، هر چند منافعی دارد، اما زيانش بيش از سود آن است. در مرحله چهارم است كه شراب را از عمل شيطان دانسته است و اين، حکم حرمت است.

«نجوا» از ماده «نجوة»  به معنى «سرزمین مرتفع» گرفته شده و هر گونه جلسات سرّى و مخفیانه را شامل مى شود؛ و در قرآن در آیه 114 سوره «نساء» و در آیه 9 سوره «مجادله» به عنوان یک عمل شیطانى معرفى شده و از آن نهی شده است؛ چرا که موجب سوء ظن و بدبینی می شود و بهتر است جز در موارد ضرورت از این موضوع استفاده نشود. البته گاهى حفظ آبروى انسانى ایجاب مى کند از نجوا استفاده شود، مانند: صدقه، امر به معروف و اصلاح بین مردم.