امام علی(ع) در خطبه 85 نهج البلاغه در توصیف «بهشت» مى فرمايد: «در بهشت درجاتى است كه يكى برتر از ديگرى و منزلگاه هايى است كه با هم متفاوت است و براى هر يك از بهشتيان درجاتى است، به خاطر اعمالى كه انجام داده اند. نعمت هاى بهشتى جاويدان است و هرگز قطع نمى شود، ساكنانش از آن كوچ نمى كنند [يعنى هم نعمت هايش جاويدان است و هم سكونت ساكنانش]. آنان هرگز پير نمى شوند و گرفتار شدائد نمى گردند». در مجموع محيطى است مملوّ از نور و بركت و خالى از هرگونه مشكلات و نكبت.

خداوند در قرآن در ارتباط با سرنوشت مؤمنان و نتایج اعمالشان می فرماید: «سراى پرهیزکاران باغ هاى جاویدان بهشت است که همگى وارد آن مى شوند، نهرهاى جارى از پاى درختان آنها مى گذرد، در بهشت هر آنچه دل ها بخواهد و چشم ها از آن لذت برد وجود دارد». هم چنین در آیات دیگری می فرماید: «فرشتگان قبض ارواح، روح آنان را مى گیرند در حالى که پاک و پاکیزه اند، به آنها مى گویند: سلام بر شما باد». سپس مى گویند: «وارد بهشت شوید به خاطر اعمالى که انجام مى دادید».