امام علی(ع) در واپسین لحظات زندگی خود وصیت می نماید: «چيزى را همتاى خدا قرار ندهيد، سنّت و شريعت محمّد(ص) را ضايع مكنيد!، اين دو ستون محكم را بر پا داريد، مادام كه از اين دو امر منحرف نشويد نكوهشى بر شما نخواهد بود». در واقع تمام اسباب سعادت انسان در اين دو جمله خلاصه شده است؛ زیرا توحيد شامل تمام اصول اعتقادى مى شود و سنت پیامبر(ص) نیز شامل تمام دستورات عملى و اخلاقى است.

امام علی(ع) درباره نیاز بشر به دین می فرمایند که اگر پیامبران نبودند شرک و بت پرستى سراسر جهان انسانیّت را فرا مى گرفت و شیاطین، آنها را از معرفت خدا و بندگى او باز مى داشتند، چرا که عقل انسانها به تنهایى براى تشخیص همه اسباب سعادت و موانع راه کافى نیست. در توضیح این مطلب باید گفت: مطالبى که به ما عرضه مى شود سه حالت دارد: یا موافق با حکم عقل است یا مخالف و یا مجهول. و به جرأت مى توان گفت قسمت عمده مطالب، جزء گروه سوّم است و فعالیّت پیامبران در همین بخش می باشد.

این تعبیر مانند سخن نجارى است که می گوید: چوب ها را برای تهیه درب و سوزاندن جمع آوری کرده ام و تمام سعی او این است که از تمام آنها درب بسازد. در مورد انس و جن هم وقتی به آیات دیگری مانند: «جن و انس را برای عبادت خلق کرده ام» و... رجوع می کنیم، می بینیم که هدف اصلی خداوند، رسیدن همه انسانها به سعادت است چرا که اسباب سعادت را در اختیارشان گذاشته؛ اما گروهى با اعمال خویش، خود را نامزد دوزخ مى کنند، و گروهى خود را با اعمالشان، نامزد بهشت مى سازند.