در چندين جاي «قرآن» واژه «نُزُل» آمده است. نزل چيزى است كه براى ميهمانى كه فرود مى آيد از زاد و توشه فراهم مى كنند و نخستين چيزى است كه به وسيله آن از ميهمان پذيرائى مى شود مانند شربت يا ميوه اى كه در زمان ما در آغاز ورود براى ميهمانها مى آورند. بنابراين با توجه به اينكه «قرآن» مى گويد: باغ هاى بهشتى با تمام نعمتها و مواهبش پيش پذيرائى الهى در آن ميهمان سراى بزرگ است مفهومش اين است كه پذيرائى هاى بسيار مهم تر و عالي ترى در پى آنها خواهد بود.

قرآن کریم به مومنین دستور می دهد که توبه شان مانند نصوح باشد. یعنی توبه ای که از هر نظر خالص باشد و شخص توبه کننده، به هیچ وجه بازگشت به گناه نکند.
 «توبه نصوح»، پنج ثمره بزرگ دارد: 1- بخشودگى سیئات و گناهان. 2- ورود در بهشت پر نعمت الهى.3- عدم رسوائى در آن روز که پرده ها کنار مى رود و حقایق آشکار مى گردد. 4- نور ایمان و عمل آنها از پیشاپیش و سمت راست آنها حرکت مى کند و مسیر آنها را به سوى بهشت روشن مى سازد. 5- توجهشان به خدا بیشتر مى گردد.