ابن صباغ مالكى در بیان شرافت نسبى و ارزش هاى شخصيتى حضرت فاطمه(ع) می گويد: فاطمه زهراء(ع) دختر كسى است كه خداوند درباره اش می فرماید: «پاك و منزّه است خدايى كه بنده ‏اش را در يك شب، از مسجد الحرام به مسجد الاقصى- كه گرداگردش را پربركت ساخته‏ ايم - برد، تا برخى از آيات خود را به او نشان دهيم چرا كه او شنوا و بيناست»، نازل شد، او نور خورشيد و ماه است، و دختر بهترين انسان، پاك زاد، و به اجماع و اتفاق نظر انديشمندان، ژرف نگر و بانويى بزرگ مى باشد.

در مورد روشنائى زمین به نور الهى در آیه «وَ أَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّها» تفسیرهاى مختلفى گفته شده، که مهمتر از همه، سه تفسیر است: 1- منظور از «نور ربّ»، حق و عدالت است که خداوند صفحه زمین را در آن روز با آن نورانى مى کند. 2ـ اشاره به نورى است غیر از نور خورشید و ماه، که خداوند مخصوص آن روز مى آفریند. 3- مراد از روشن شدن زمین به نور پروردگار، همان کنار رفتن پرده ها و حجاب ها و ظاهر شدن حقایق اشیاء و اعمال انسان ها از خیر و شر و اطاعت و عصیان و حق و باطل مى باشد.
 

در مورد اینکه مراد از «اشراق» و روشن شدن زمین به نور پروردگار، که از خصوصیات روز قیامت است، چیست، تفسیرهایی بیان شده است: 1 ـ منظور حق و عدالت است. 2ـ اشاره به نورى است غیر از نور خورشید و ماه، که خداوند مخصوص آن روز مى آفریند. 3 ـ مراد همان انکشاف غطاء و کنار رفتن پرده ها و حجاب ها و ظاهر شدن حقایق اشیاء و اعمال انسان ها مى باشد.