قرآن کریم در آیات 1ـ 5 سوره «قارعه» به توصیف قیامت پرداخته و می فرماید: آن حادثه، سخت و بسیار کوبنده و به قدرى عظیم است، که ابعادش به فکر هیچ کس نمى رسد. همان روزى که مردم مانند پروانه هاى پراکنده، حیران و سرگردان به هر سو مى روند و کوهها مانند پشم رنگین حلاجی شده در می آید. پشم هائى که همراه تندباد حرکت کنند، و این آخرین مرحله متلاشى شدن کوه ها است.

منظور از عبارت قرآنی «یوم یأتیهم العذاب»، روز نزول پاره اى از بلاها و مجازات های دنیوى است، همانند عذاب هائى که بر قوم لوط، قوم عاد، ثمود، قوم نوح و فرعونیان نازل گردید. از دلایلی که این احتمال را تقویت می کند، جمله هائى است که به دنبال آن آمده و نشان مى دهد: منظور، مجازات هاى نابود کننده دنیوى است؛ چرا که به دنبال این جمله می خوانیم: ستمگران با مشاهده آثار عذاب، مى گویند: پروردگارا! مهلت کوتاهى براى جبران به ما بده!