«غافر»، «غفور» و «غفّار» از ماده «غَفْر» در اصل به معنى پوشاندن است، مخصوصاً پوشانيدن چيزى از آلودگى ها. اين واژه وقتى در مورد خداوند به كار رود به معنى آمرزش گناه است، منتهی «غافر» معنى اسم فاعلى دارد و «غفور» و «غفار» صيغه مبالغه است. بعضى گفته اند: «غفور» وقتى به عنوان وصفى از اوصاف الهى به كار رود به معنى كسى است كه بندگان را با رحمت خود مى پوشاند.

قرآن مجید که منبع اصلى معارف و فرهنگ اسلام است، در آیات متعدّدى، عقیده تناسخ را مردود مى شمارد، مانند؛ آیات 99 و 100 سوره مؤمنون، که صریحاً بازگشت به این زندگى براى جبران گذشته را، نفى مى نماید. آیه 28 سوره بقره و آیه 40 سوره روم، صریحاً مى گوید: پس از مرگ یک بار بیشتر زنده نخواهید شد و آن زنده شدن در رستاخیزاست. همچنین در سوره حج، آیه 66 و در سوره غافر، آیه 11 نیز به این معنا تصریح شده است.