آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

«غافر»، «غفور» و «غفّار» از ماده «غَفْر» در اصل به معنى پوشاندن است، مخصوصاً پوشانيدن چيزى از آلودگى ها. اين واژه وقتى در مورد خداوند به كار رود به معنى آمرزش گناه است، منتهی «غافر» معنى اسم فاعلى دارد و «غفور» و «غفار» صيغه مبالغه است. بعضى گفته اند: «غفور» وقتى به عنوان وصفى از اوصاف الهى به كار رود به معنى كسى است كه بندگان را با رحمت خود مى پوشاند.

«غافر»، «غفور» و «غفّار» از ماده «غَفْر» در اصل به معنى پوشاندن است، مخصوصاً پوشانيدن چيزى از آلودگى ها و «غفير» به معنى گيسوان بلندى است كه پشت سر را مى پوشاند و «مِغْفَرْ» به معنى كلاه خود است كه سر را به هنگام جنگ مى پوشاند. اين واژه هنگامى كه در مورد خداوند يا موارد مشابه آن به كار مى رود به معنى آمرزش و پوشانيدن گناه است، منتهی «غافر» معنى اسم فاعلى دارد و «غفور» و «غفار» صيغه مبالغه است.
بعضى گفته اند: «غفور» هنگامى كه به عنوان وصفى از اوصاف الهى به كار مى رود به معنى كسى است كه بندگان را با رحمت خود مى پوشاند، اين تعبير نيز در كلمات بعضى از بزرگان آمده است كه اطلاق «غفّار» بر خداوند به خاطر اين است كه هر زمان گناهى از بنده او سر می زند. (و به سوى خدا باز مى گردد و توبه مى كند و خداوند گناهش را با آمرزش خود مى پوشاند.)(1)،(2)