«فاتح» از ماده «فتح»، اگر به معنى قضاوت باشد، خدا بهترين داوران است؛ چرا كه حكم ديگران آميخته با انواع خطاها و انحرافات يا هوس هاى مادى است؛ ولى حكم او خالى از هر گونه خطا و اشتباه، و هر گونه افراط و تفريط و هر گونه تمايل به باطل است؛ چرا كه علمش بى پايان و از همگان بى نياز مى باشد! و اگر «فتح» به معنى گشودن كارهاى بسته باشد، باز او بهترين گشايندگان است؛ چرا كه هيچ كارى در برابر قدرت او مشكل نيست و اگر منظور، گشودن درهاى رحمت باشد، صاحب چنان رحمتى است كه عالم هستى را زير پوشش خود قرار داده است.

«فَتّاح» در اصل به معناى گشودن هر بسته است، خواه گشودن در باشد يا مشكلات ديگر. اما اين واژه در مورد خداوند معنى وسيع و گسترده اى دارد؛ زیرا هم شامل گشودن درهاى بسته، و حل تمام معضلات معنوى و مادى بندگان و هم حکم و داوری می شود. از سویی اين وصف الهى اثر تربيتى هم دارد؛ زیرا كسى كه حاكم را فقط خدا مى داند، حل مشكلات و گشودن درهاى بسته را براى او آسان مى شمرد، و هرگز از حجم مشكلات نترسیده و گرد و غبار يأس بر دلش نمى نشيند و دست از تلاش بر نمى دارد.