تقسیم 17 شتر بین 3 نفر
این قضاوت حضرت علی (علیه السلام) چگونه قابل حل است؟ در بین قضاوت هاى امیرمؤمنان على(علیه السلام) نقل شده که روزى سه نفر بر سر 17 شتر گفتگو داشتند و مى خواستند آنها را طورى تقسیم کنند که یک نفر نصف آنها را ببرد و دیگرى یک سوم و سوّمى یک نهم و بر سر تقسیم عدد 17 به این کسرها در مانده بودند و کار به مشاجره کشیده بود. على(علیه السلام) براى پایان دادن به مشاجره آنها یک شتر از خود به آن هفده شتر اضافه کردند، آن گاه نصف آن عدد را به نفر اول (9 شتر) و ثلث آن را به نفر دوّم (6 شتر) و تسع آن را به نفر سوّم (2 شتر) دادند و یک شتر که متعلّق به خود حضرت بود باقى ماند; یعنى، در حقیقت به هریک از آن سه نفر چیزى اضافه بر سهمى که مى خواستند دادند، زیرا آنها سهم خود را از 17 شتر مطالبه مى کردند و حضرت همان سهم را از 18 شتر به آنها داد، لذا با کمال خشنودى و رضایت از محکمه قضاوت بیرون رفتند و شتر اضافى هم به جاى خود باقى ماند! اکنون اشکال در این است که بفرمایید: این اضافه ها از کجا آمد و مال کى بود که امام به آن سه نفر داد؟
از نظر قوانین اسلام این اضافه مال هم در واقع مال آنها بود، ولى آنها توجّه نداشتند؛ یعنی این سه نفر تمام 17 شتر را مال خود مى دانستند و شریک چهارمى براى خود قائل نبودند و مى خواستند مجموع آن را به نسبت 2/1 و 3/1 و 9/1 تقسیم کنند ولى به این نکته توجّه نداشتند که این سهام از مجموع مال کمتر است؛ لذا على(ع) با این ابتکار، مشکل را حل نمودند و باقیمانده مال را نیز از این راه - به همان نسبت سهام - در میان آنها تقسیم نمودند و شتر خودشان را هم در آخر برداشتند.
