اين آيات با يكديگر هيچ گونه منافاتی ندارند و قابل جمع هستند؛ دسته ای در مقام بیان انحصار «علم غيب استقلالي و ذاتي» برای خداوند هستند.‌ دسته دیگر که در آن پيامبر اسلام(ص) تصريح مي‌ كند: «من علم غيب ندارم»، به معنی نفی علم غيب استقلالی و ذاتی از ایشان است. گروه سوم از آيات قرآن بيان مي کنند که از سوي خداوند، به فرستادگان الهي علم غيب تبعی و تعلیمی داده شده است. امام علی(ع)، - در پاسخ به کسی که از ایشان پرسیده بود که آیا از علم غیب مطلع است یا خیر - می فرماید: «اين علم غيب نيست، اين علمى است كه از صاحب علمى (پیامبر) آموخته ام». نتیجه اینکه آنچه از غیر خدا نفی شده علم غیب استقلالی و ذاتی است نه علم به اذن و تعلیم الهی.

آیات پایانى سوره حشر علاوه بر مسئله توحید به هفده صفت از صفات خدا مثل عالم الغیب، رحمن، رحیم و... اشاره کرده است. این آیات در سیر الی الله پویندگان راه معرفت را منزل به منزل می برد، از ذات پاک خدا شروع کرده و به عالم خلقت می برد و باز از مخلوق، به سوى خالق مى برد و قلب را مظهر اسماء و صفات الهی می کند.