خداوند در قرآن می فرماید: «به هر سو رو كنيد، رو به خدا كرده ايد»؛ در واقع وجود او چنان وسيع است كه همه جا حاضر است و محل و مكانى براى او نيست. این عبارت تعبير روشني براى «لامكان» بودن خداست؛ زيرا همه جا بودن به اين معنی است كه داراى اجزاء زيادى بوده و فضا را پر كند و هر جزيى از او در سويى باشد، که چنين چيزى درباره خدا محال است؛ چراكه او اجزاء ندارد. همچنین دامنه الوهيت خداوند در همه جا گسترده است، لذا از همه چيز با خبر و افعالش حكيمانه است.