به اعتقاد احمد كاتب «احادیث دوازده خليفه» اخبار آحاد است و برخي از راويان آنها مورد طعن قرار گرفته اند. در پاسخ بايد گفت: اين احاديث از حد تواتر فراتر رفته است و مفيد يقين است و احتياجى به بررسى سندى ندارد و رجال شيعه همگى اين احاديث را قبول دارند و به آنها عمل می کنند. ضمن اینکه تعداد زیادی از این احاديث صحيح السند است كه اگر به حد تواتر نباشد لااقل در حد استفاضه است و تضعیف این روایات بر ادله بی اساس استوار است.

در مصادر حديثى شيعه ابوابى است که شامل روايات فراوان مبنی بر ولادت و وجود امام مهدى(عج) می باشد. بخشی از اين ابواب عبارتند از: «حجت بر خلق تنها توسط امام پابرجاست»، «ائمه اركان زمين هستند»، «براى هر زمانى هدايت گرى است»، «ائمه، واليان امر خدايند»، «امام، مايه حيات مردم است»، «احاديث غيبت» و ....

برخی از اهل سنت درصدد ردّ احادیث مهدویت برآمده اند که تكيه گاه عموم آنها كلام ابن خلدون است؛ لذا در نقد كلمات آنها به ردّ كلام او بطور اجمالى بسنده مى كنيم: ابن خلدون از بسياري روايات صحيح السند غفلت كرده و اگر همه آنها را جمع آوری مي كرد مي فهميد كه از حد تواتر گذشته و نيازي به بررسى سندى ندارند. هم چنين او تنها اسامى برخى از صحابه را آورده كه احاديث مهدويت را نقل كرده اند؛ در حالى كه تعداد آنها بيش از اينهاست.

اگر گفته شود شيعه با اينكه «اجماع» را قبول ندارد چطور از آن براي اثبات ولادت امام زمان(عج) استفاده مي كند بايد گفت: شيعه اجماع را در صورتى كه كاشف از دليل معتبر باشد قبول مي كند؛ ضمن اینکه ولادت حضرت مهدى(عج) علاوه بر اجماع، با ادله ديگري مانند عقل، قرآن و روايات صحيح السند نيز قابل اثبات است.