فقه شيعه «خمس» را در هفت چيز واجب مى داند: غنايم جنگى، چيزى كه با غواصى از دريا بيرون آورند، گنجها و اموالى كه در زير زمين پيدا شود، معادن، مال حلال مخلوط به مال حرام، زمينى كه مسلمان به كافر ذمى انتقال دهد و درآمد انواع كسبها. خمس را بايد شش سهم كرد: سه سهم آن متعلق به خدا، پيامبر(ص) و خويشان نزديك اوست كه در زمان غيبت امام(ع) بايد به مجتهد عادل داده شود تا زير نظر او صرف شود و سه سهم ديگر حق مستمندان و افراد ناتوان از سادات است.

در این مورد سه احتمال وجود دارد: «مجموع امت اسلامى»، «قوم عرب» و«قبیله قریش». در منطق قرآن، کلمه «قوم» در بسیارى از موارد، به امت هاى انبیاء یا اقوام معاصر آنها اطلاق شده؛ ولى در روایات متعدد اهل بیت(ع) فرموده اند: منظور از «قوم» در این آیه، ما خاندان پیغمبریم.